Twee jaar geleden. Zo rond kwart voor 8. We vertrokken van huis met een kleuter van net 4 jaar. Sommige ouders vol enthousiasme, anderen met ietwat knikkende knietjes. Waren we net een beetje gewend aan het ouderschap, moesten we ze alweer loslaten. En hoe nuchter sommigen van ons ook zijn, we pinkten allemaal een traantje weg, gaven het kroost nog een extra dikke knuffel. Keken van achter het glas naar die kleine hummeltjes op hun kleine stoeltjes. Want vandaag was het zover: de allereerste schooldag. Een nieuw begin. Voor onze kinderen, voor onszelf. De start van hun schoolcarrière.

Alles anders…

Als ouder hoop je maar één ding: dat je kind het naar zijn zin krijgt, vriendjes maakt en dat hij vooral met heel veel plezier naar school gaat. En dat is soms niet gemakkelijk. Je moet de aandacht delen met 27 andere kleuters, je moet opeens iets vertellen in de kring, bent hele dagen van huis en naar de wc gaan doe je nu echt alleen…

Maar ze kwamen in de klas van juf Roos. Verlegen meisjes kropen in de eerste maanden langzaam uit hun schulp. Stoere, maar roekeloze jochies bleven in de klas keurig op hun plekje zitten. Met hun eigen taken, leerden ze wat verantwoordelijkheid is. Dat het belangrijk is om elkaar te helpen en voor elkaar te zorgen. Klapt de juf in haar handen, staan die kleine kleuters toch maar mooi netjes in de rij.

In de huid van Sneeuwwitje

Ondertussen werden er Engelse liedjes geleerd, kwamen ze trots thuis met hun eerste, door hen zelf geschreven woordjes. Traden ze op als pauw, beer of draak. Kroop jij in de huid van Sneeuwwitje, toverde je de klas om tot een kerstsprookje, maak jij je sterk voor een beter schoolplein. Je bent altijd bereikbaar, lief, streng als het moet, maar vooral betrokken. Een goed begin is het halve werk. Klinkt zo cliché, maar het is wel heel waar. Want hoe hadden die kleintjes hun schoolreis beter kunnen beginnen dan bij jou? Ze hebben zoveel méér geleerd dan a-b-c- en 1-2- 3.

Dikke muren

Lieve Roos, we weten dat je soms tegen hele dikke muren aanloopt. Dat je soms zo veel meer wilt, dan mogelijk is. Dat je altijd het maximale uit onze kinderen hebt willen halen. Dat is een groot goed. Voor jouzelf als docent en voor onze kinderen met ons erbij. Net als twee jaar geleden pinken we een nu een traantje weg. De kleuterjaren zijn voorbij gevlogen.

En wij kunnen nu maar een ding zeggen: Dag, juf! Bedankt voor alles. Onze kleuters zijn klaar voor groep 3.